AğaçYetiştiriciliği Organik bahçe hobi ağaç yetiştiriciliği ve organik tarımcılığa giriş



Archive - Eki 28, 2014 - Yazı

Tarih

Fındık kök sürgünü oluşturan bir bitkidir. Belli kurallar dâhilinde üretimi bu sürgünlerle yapılmaktadır. Amaca uygun olan kök sürgünlerinde şu özellikler aranmalıdır:

Ocakların güneş gören, pişkin, hastalıksız ve 1-2 yaşlı kök sürgünleri olmalıdır.

İyi teşekkül etmiş tomurcukları bulunan kök sürgünleri olmalıdır.

Kök teşekkülü iyi olan ve ocak içerisine yakın olmayan yerlerde gelişme gösteren kök sürgünleri olmalıdır. Bu özelliklere sahip kök sürgünleri seçildikten sonra köklere zarar vermeden çepin ile
çıkarılmalıdır. Alınan bu kök sürgünlerinden dikimden önce ''Dikim budaması'' yapılmalıdır.

Bunun için yaralı, bereli ve zedelenmiş olan kökler sağlam doku noktasından kesilmeli, uzun olan kökler kısaltılmalıdır. Fidanlar yaklaşık 35–40 cm uzunluğunda ve bir göz üzerinden tırnak bırakılmadan, gözün ters istikametinden keskin bir makas ile kesilmelidir. Hazırlanan bu fidanlar bekletilmeden daha önce hazırlanan dikim çukurlarına dikilmelidir.

Ekonomik ömrü oldukça uzun olan fındığın dikimden önce arazi ve toprak hazırlığının çok dikkatli bir şekilde yapılması gerekmektedir. Üzerinde tek yıllık bitkilerin yetiştirildiği arazilerde fındık bahçesi tesis edilebileceği gibi çok yıllık bitkilerin yetiştirildiği arazilerin, eski ve yaşlanmış fındık bahçelerinin yenilenmesi şeklinde de fındık bahçesi tesisi yapılabilmektedir.

Çok yıllık bitkilerin yetiştirildiği arazilerde bitki kökleri ve parçaları temizlenir. Tek yıllık bitkilerin yetiştirildiği arazilerde ise fazla bir arazi temizliğine ihtiyaç bulunmamaktadır. Arazi üzerinde yapılan genel temizlikten sonra bu arazilerde toprak-su muhafaza ve drenaj tedbirleri alınmalıdır. Bu tedbirlerin alınması meyilli arazilerde erozyonu önleme, düztaban arazilerde taban suyunun drene edilmesi şeklindedir.

Fındık saçak köke sahip bir kültür bitkisi olduğundan kökleri fazla derine gitmeyip özellikle meyilli arazilerde 80 cm toprak derinliğine ulaşabilmektedir. Toprak istekleri bakımından fazla seçici olmakla beraber besin maddelerince zengin, tınlı-humuslu ve derin topraklarda iyi bir gelişme gösterir.

Taşlı, kumlu, çakıllı ve ağır topraklar ile taban suyunun yüksek olduğu yerlerde toprağın havalanması iyi olmadığından fındık kökleri besin maddelerinden yeterince faydalanamaz. Bundan dolayı ileriki yıllarda sararma ve büyük oranda dallarda kurumalar meydana gelir.

Fındık üretiminin yoğun olarak yapıldığı Karadeniz Bölgesi'nde arazi meyli genellikle % 40'ın üzerinde ve çok engebelidir. Bölge topraklarının büyük çoğunluğu killi-tınlı, bir kısmı da tınlı ve killi bünyededir. Topraklar çok kuvvetli asit-nötr arası olup büyük çoğunluğu organik maddece fakirdir. Bölge toprakları genellikle potasyumca orta, fosforca az ve orta, kireçce çok fakirdir.

Fındığın iyi bir gelişme göstermesi ve bol ürün vermesi nemli, mutedil iklim bölgelerinde olmaktadır. Karadeniz kıyı bölgesi fındık yetiştiriciliği bakımından en uygun iklim özelliğine sahip bulunmaktadır. Yarı nemli, kurak iklim bölgelerinde fındık yetiştirilebilirse de yağışın yetersiz olması mutlak surette sulamayı gerektirmektedir.

Fındık, Karadeniz Bölgesi’nde sahilden 60 km içeriye ve 750 m yüksekliğe kadar ekonomik olarak yetiştirilebilmektedir. Deniz seviyesinden 0–250 m yükseklik ve 10 km iç kısma kadar olan yöreler sahil kol olarak isimlendirilmekte olup fındık yetiştiriciliği için en uygun olan alanlardır. 251–500 m yüksekliğe sahip ve 10–20 km içerde olan yöreler orta kol olup iyi, 501–750 m yükseklik ve 20 km'den fazla iç kısımda kalan yöreler ise yüksek kol olarak isimlendirilmekte ve ikinci derecede fındık yetiştiriciliğine uygun bulunmaktadır.

Kuzey yarım kürenin ılıman iklim kuşağında fındık, hemen hemen her kesimde üretilebilmektedir.

Dünya’da ekonomik anlamda fındık üretimi Türkiye’den başka, ABD, İspanya, İtalya, Yunanistan ve son dönemlerde Gürcistan’da yetiştirilmektedir. Portekiz ve Fransa’da fındık yetiştiriciliğinde önemli ilerlemeler kaydedilmiş, ancak bunlar henüz ekonomik boyuta ulaşmamıştır.

Giresun fındığı
Tombul fındık
Kargalak fındık
Uzunmusa fındık
Cavcava fındık
Kalınkara fındık
İncekara fındık
Çakıldak fındık
Kuş fındık
Acı fındık
Yassıbadem fındık
Yuvarlakbadem fındık
Foşa fındık
Mincane fındık
Kan fındık
Sivri fındık
Ham fındık
Yağlı fındık
Süt fındık
Kara fındık
Giresun Karası
İkiz fındık
Avlu fındığı
Göv fındık
Koruk fındık
Değirmenlik fındık
Sayca Fındığı

ındık, Karadeniz iklimini en iyi tanıtan bitkidir. Tarımı en çok Doğu Karadeniz’de Ordu – Giresun – Trabzon ara­sında yapılır. Ayrıca Batı Karadeniz’de ve Marma­ra’nın doğusunda izmit Körfezi civarında yetiştirilmek­tedir.

1- Adi Fındık (Corylus avellana): En geniş yayılma alanı bulmuş fındık türüdür. Trakya’dan Doğu Karadeniz’e kadar uzanan dağlar, Kafkas Dağları ve İtalya yabanilerinde rastlanmaktadır. Avrupa’nın hemen hemen tamamına yayılmıştır.

Fındık bahçesi tesis ederken üzerinde dikkatle durulması gereken noktalardan bir tanesi de çeşit seçimidir. Bahçe içersinde yer verilen çeşitlerin;

Ülkemizde ekonomik, sosyal ve doğal kaynakların korunması yönünden fındık önemli bir yere sahiptir. Fındık üreten ülkeler arasında saha, üretim ve ihracat bakımından ilk sırada yer almamıza karşın birim sahada alınan ürün bakımından diğer üretici ülkelerin gerisinde bulunmaktayız.

Sponsorlu bağlantılar


Son yorumlar