Dünyada olduğu gibi ülkemizde de vişne çeşidi sayısı, kiraza göre çok daha azdır. Yetiştiriciliği önerilen genelde Montmorency ve Kütahya vişne çeşitleri olup ikisi de kendine verimlidir. Aşağıda bazı vişne çeşitleri kısaca tanıtılmıştır:

Ilıman iklim kuşağının meyvesidir. Yazları nispeten serin geçen ve oransal nemi yüksek olan yerlerde en kaliteli meyveleri verirler. Yüksek yaz sıcaklarından hoşlanmadığı gibi düşük kış soğuklarından da zarar görür. Aşırı yaz sıcakları genel anlamda bitki gelişimini yavaşlatır. Su sıkıntısı olan yerlerde meyve kalitesini düşürür. Bazı çeşitlerde çift pistil (ikiz meyve) oluşumunu artırarak pazar değerini düşürür. Don derinliğinin fazla işlediği topraklarda doğrudan köklerin donması, dal birleşme noktalarına zararlanma, çiçek gözleri veya çiçeklerin donması, gövde yanma ve yarılmaları
belli başlı iklim zararlanmalarıdır.

Vişneler toprak açısından oldukça toleranslıdır. Kuru, kumlu veya kireçli topraklarda yetiştirilebilir. Özellikle idris anacının kullanıldığı yerlerde vişnelerin kuraklığa karşı dayanımları artar. İyi drene edilmiş derin, verimli, havalandırmaya uygun organik madde yönünden zengin ve yaz ayları süresince düzenli olarak sulanabilen topraklar, vişne yetiştiriciliğine çok uygundur. Böyle topraklarda ağaçlar zamklanmaz ve sağlıklı olur.
Meyveler kaliteli ve iri olur.

Kapama kiraz ve vişne bahçesi tesis ederken, özellikle kirazlarda iyi bir dikim planlaması gerekmektedir. Vişnelerde döllenme sorunu olmadığından tek çeşitle de bahçe tesis edilebilir. Ancak ikinci bir çeşit verimi daha çok arttırır. Kirazlar kendine kısır olduğundan ana çeşitler, dölleyici çeşitten hiçbir zaman iki sıradan fazla uzakta olmamalıdır. Bu ilkeyi dikkate alarak gerek döllenme gerekse hasat ve pazarlama kolaylıkları için; bahçeye erkenden geçe doğru olacak şekilde en az 4-5 çeşit, hatta en iyisi de 7-8 çeşit dikilmelidir.

- Fidanlar bilinen güvenilir kişi ve kuruluşlardan alınmalı,

- Kontrollü ve sertifikalı olmasına özen gösterilmeli,

İklimi kurak ve yaz mevsiminde suyu az olan yerlerde başvurulan bir yöntemdir. Bu sulamanın amacı , özellikle yağışı az olan yerlerde toprak altı suyunu tamamlamak ve kışın genç sürgünlerin kurumalarını önlemektir. Bu sulama ile kışı akan sular yaz için depo edilir. Kıraçlarda yağan yağmur ve eriyen kar sularının toprak yüzünden akıp gitmesini önlemek için akıntı sularının teşkil ettikleri küçük harklar bahçelere çevrilir, böylece yazın sulama imkanı olmayan step ve stepe geçit bölgelerin kıraç yerlerinde ,toprağın alt katlarında su işlemeyen ve bu yüzden ağaç köklerinin su alması sağlanır.

İlkbahar Sulaması :

Kış Sulamasında olduğu gibi, suyun nispeten bol olduğu ilkbahar mevsiminde de yapılacak sulamalarda topraktaki su noksanı tamamlanabilir. Bu mevsimde eriyen kar suları ile dereler ,çaylar ve nehirlerde sular bollanır. Bunlara yakın olan yerlerdeki bahçelere salma su verilir.

Yaz sonları ve sonbaharın ilk ayları kurak geçen yerlerde ve yıllarda meyve ağaçları çok kez yeter ölçüde besin maddeleri depo etmeden ve çiçek tomurcukları normal gelişme aşamasında ulaşmadan kışa girmek zorunda kalır . Bu gibi durumlarda ağaçlar kış donlarından fazla zararlanacakları gibi çiçek gözlerinin de ilkbahar gelişme zamanında normal teşekkül edemedikleri ve bu sebeple de meyve bağlayamadıkları görülür .